• Ile naprawdę wysp liczy Dodekanez?

• Paradise, Banana, Sunny czy Magic?

• Gdzie jest nieoficjalny raj naturystów?

• Czy Skala leży poza skalą?

– Maria! Przywiozłem ci gości! – z pokoiku we wnętrzu domu wyszła starsza pani, a za nią puszysty czarny kocur. Po wymianie powitalnych grzeczności kobieta wzięła klucz i pokazała mi prześliczne dwupoziomowe studio z tonącym w zieleni i kwiatach tarasem. Okienko kuchni wychodziło na zadbany ogród warzywny, w którym pyszniły się w słońcu czerwone pomidory, fioletowe bakłażany, żółte tykwy, białe patisony i zielone kabaczki.

– Jaka szkoda, że to nasza ostatnia noc na wyspie – wyrwało mi się – z chęcią zostałabym tu dłużej… W międzyczasie uprzejmy Grek na motorze dowiózł mojego męża z bagażem. Kiedy już nacieszyliśmy się mieszkaniem i tarasem, pani Maria zaprosiła nas do siebie i postawiła przed nami rizogalo – waniliowy deser z ryżu i mleka, który najwyraźniej przyrządziła dla całej rodziny. Siedzieliśmy wśród zieleni i rozmawialiśmy o życiu, podczas gdy ogródek zapełniał się coraz to nowymi członkami rodziny. W różowym świetle zachodu słońca poczuliśmy niezwykłość chwili. Potęgowała ją magia przypadkowych spotkań z ludźmi.

Wiesława Rusin, podróżniczka, autorka przewodników turystycznych